Podziwiać czyjąś uczoność.
Uczoność wykładów.
Książka nosi piętno uczoności.
Słownik języka polskiego . 2013.
uczoność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. uczonośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posiadanie ogromnej wiedzy z jakiejś dziedziny; erudycja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyjątkowa uczoność przyniosła mu sławę na całym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sensat — m IV, DB. a, Ms. sensatacie; lm M. sensataci, DB. ów przestarz. «człowiek przesadnie poważny, silący się na uczoność, mędrkujący; dawniej też: człowiek mądry, uczony» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
