- faktycznie
- «zgodnie z faktami; w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę»
Faktycznie tak było.
Słownik języka polskiego . 2013.
faktycznie
Look at other dictionaries:
faktycznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w rzeczywistości, naprawdę, istotnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Faktycznie nic nie umie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… … Słownik języka polskiego
but — 1. Szyć, uszyć komuś buty «robić, zrobić intrygi przeciw komuś»: To zapewne pan jest owym panem Brolem, pogromcą zwierząt? Przy tych słowach zwrócił się w kierunku bosmana. Aha, Pawłow już uszył mi buty – pomyślał marynarz, lecz nie okazując… … Słownik frazeologiczny
gonić — 1. Czas, termin kogoś goni «ktoś ma niewiele czasu na zakończenie jakiejś pracy»: Faktycznie czas goni koalicję, która zapowiadała projekt podatkowy na początek roku. GW 10/05/2000. 2. Gonić resztkami (sił), ostatkiem sił «wyczerpywać, zużywać… … Słownik frazeologiczny
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
palić się — 1. Niech się pali, niech się wali; niech się wali i pali «niech się dzieje, co chce»: U nas nie ma ciągłości produkcji. Widzi się czubek nosa i nic dalej. Potrzeba 100 ciągników dziś – a jutro niech się wali i pali. ŻiN 555/1981. 2. pot. Nie pali … Słownik frazeologiczny
dzierżyć — ndk VIb, dzierżyćrżę, dzierżyćrży, dzierż, dzierżyćrżył 1. książk. lub żart. «trzymać» W ręce dzierżył gruby kij. ◊ Dzierżyć prym «przewodzić komuś gdzieś, zajmować pierwsze miejsce, wybijać się na czoło» ◊ Dzierżyć władzę, rządy, ster rządów… … Słownik języka polskiego
ludowładztwo — n III, Ms. ludowładztwowie, blm «władza, rządy sprawowane przez lud; ustrój polityczny (przeciwstawiany jedynowładztwu), w którym władza faktycznie albo nominalnie należy do ludu; demokracja» … Słownik języka polskiego
nazwa — ż IV, CMs. nazwazwie; lm D. nazw «wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś; miano, nazwanie, określenie, termin» Nazwa oficjalna, urzędowa. Nazwy etniczne, geograficzne. Nazwy osobowe, rzeczowe. Nazwy proste, złożone. Nazwa miasta … Słownik języka polskiego
nominalnie — przym. od nominalny w zn. 1 Sprawować władzę nominalnie. Faktycznie, choć nie nominalnie kierował zakładem … Słownik języka polskiego
