- flak
- m III, D. -a, N. \flakkiem; lm M. -i1. częściej w lm «kiszki, jelita, wnętrzności zwierzęce (wulgarnie także o ludzkich)»
Flaki cielęce, wołowe.
Czyścić flaki.
◊ pot. Flaki w kimś się przewracają «ktoś się gniewa, denerwuje, złości»◊ Wypruwać sobie, z siebie flaki «zdobywać się na wielki wysiłek, wysilać się, niezwykle się starać»◊ Wypruwać komuś flaki «nudzić kogoś o coś, zanudzać»2. tylko w lm «potrawa z pokrajanych w cienkie paski przedżołądków wołowych lub cielęcych, gotowanych w wywarze z włoszczyzny»Flaki po polsku, po poznańsku.
Porcja flaków.
◊ pot. Nudny jak flaki z olejem «nudny, że aż mdli»3. «przedmiot obwisły, zmięty, flakowaty»przen. «człowiek słaby, zniszczony, bez woli i charakteru»‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.