- gadać
- ndk I, \gadaćam, \gadaćasz, \gadaćają, \gadaćaj, \gadaćał, \gadaćanypot. «mówić, rozmawiać, opowiadać, często z odcieniem lekceważącym»
Lubił dużo gadać.
W kółko gadała o tym samym.
Nie gadaj głupstw.
◊ Nie ma co gadać, co tu (dużo) gadać «szkoda słów, sprawa jest niewarta mówienia o niej albo oczywista, nie wymaga omawiania»◊ Gadaj zdrów «nie zawracaj głowy, nie wierzę w to, co mówisz»◊ Szkoda gadać «nie ma o czym mówić, bo nic się nie zmieni»◊ Gadać, co ślina na język przyniesie «mówić byle co, nie krępować się niczym w mówieniu»◊ Gadać od rzeczy «pleść, mówić głupstwa, mówić bez sensu»◊ Gadać na kogoś lub na coś «mówić o kimś źle; wygadywać na coś»◊ Gadaj do lampy, do słupa «zwroty wyrażające lekceważenie w stosunku do mówiącego, bądź do tego, co on mówi»
Słownik języka polskiego . 2013.