garłacz

garłacz
m II, D. -a; lm M. -e, D. -y a. -ów
1. B.=D.
«odmiana gołębia domowego, którego cechą charakterystyczną jest zdolność wydymania worka powietrznego, silnie rozwiniętego w okolicy wola»

Stado garłaczy.

Karmić garłacze.

2. «stalowa tuleja nakładana na wylot lufy karabinu, umożliwiająca miotanie specjalnymi granatami; używana w I wojnie światowej»
3. hist. «ręczna broń palna mająca lejkowato rozszerzony wylot lufy; używana w XVI-XVIII w.»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • garłacz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rodzaj strzelby z lufą rozszerzoną u wylotu, używanej od XVI do XVIII w. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Corades enyo — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • wolak — m III, DB. a, N. wolakkiem; lm M. i «odmiana gołębia domowego, mającego zdolność do bardzo silnego rozdymania worka powietrznego, rozwiniętego w okolicy wola; garłacz» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”