gasić

ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony

«powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś»

Gasić ogień, pożar.

Gasić lampę, świecę, światło.

∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor, silnik»

∆ Gasić wapno «rozrabiać wodą wapno palone; lasować»

∆ lotn. Gasić spadochron «ściągać czaszę spadochronu przy lądowaniu skoczka»

∆ sport. Gasić piłkę «w piłce nożnej: odpowiednim ruchem hamować bieg piłki»

◊ iron. Przyjść świece gasić albo na gaszenie świec «przyjść na koniec nabożeństwa; także bardzo się na coś spóźnić»

przen.

a) «powodować ciemnienie, blednięcie czegoś; zaciemniać»

Zmierzch gasił barwne blaski.

Świt gasił gwiazdy.

b) «przewyższać, zaćmiewać, zakasywać»

Wiadomościami gasi kolegów.

c) «łagodzić, zaspokajać»

Gasić pragnienie wodą.

d) «tłumić, osłabiać, uciszać; psuć»

Gasić humor, śmiech, wesołość, zapał.

e) pot. «zbijać z tropu, pozbawiać pewności siebie»