- gęś
- ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający (przeloty w kluczach), występuje w kilkunastu gatunkach, żyje dziko nad brzegami wód i w leśnych mokradłach całego świata albo hodowany jako ptak domowy; cenny ptak łowny, o dużym znaczeniu gospodarczym ze względu na mięso i pierze»
Gęś domowa.
Gęś siodłata.
Stadko gęsi.
Sznur dzikich gęsi.
Gęganie, syczenie gęsi.
Odloty gęsi do ciepłych krajów.
Polowanie na (dzikie) gęsi.
Hodować, paść, tuczyć gęsi.
∆ Skubać gęsi «wyrywać pióra na pierze z zabitego ptaka»◊ Rządzić się jak szara gęś «zachowywać się samowolnie, nie licząc się z nikim; panoszyć się»◊ Rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem «nie móc porozumieć się z kimś»◊ Niech cię (go itp.) gęś kopnie «okrzyk zniecierpliwienia, niezadowolenia, czasem podziwu»2. pot. «lekceważąco o kobiecie ograniczonej, naiwnej, głupiej»Drobnomieszczańska gęś.
3. techn. «półwyrób hutniczy uzyskiwany za pomocą odlewania surówki lub żeliwa w formy o wymiarach dogodnych do transportu i dalszego przerobu»
Słownik języka polskiego . 2013.