- głąb
- Im IV, D. -a, Ms. \głąbbie; lm M. -y1. B.=M. a. D.«krótka, gruba łodyga roślin kapustnych»
Głąb kapuściany, kalafiorowy.
Głąb kapusty, kalafiora.
Jeść głąb a. głąba.
□ Wyrósł jak dąb, a głupi jak głąb.2. B.=D.; lm D. -ów, B.=M. (także B.=D. - tylko o mężczyznach)«człowiek niezdolny, nieinteligentny; tępak, głupiec»(często w wyrażeniu: głąb kapuściany): Co za głąb z niego, z niej!IIż V, DCMs. głębi; lm D. głębi1. → głębia w zn. 1Głąb jeziora.
2. → głębia w zn. 2Ciemna głąb lasu.
Patrzeć w głąb studni.
Fiordy sięgają daleko w głąb lądu.
Ale przed tobą głąb serca otworzę, smutno mi, Boże! (Słowacki)
w głąb (bez przydawki) «głęboko, w dół; w dal»Zmizerniał, oczy mu zapadły w głąb.
Słownik języka polskiego . 2013.