- głosiciel
- m I, DB. -a, lm M. -e, DB. -ipodn. «ten, kto głosi, upowszechnia coś»
Głosiciel jakichś idei, haseł.
Głosiciel czyichś poglądów.
Słownik języka polskiego . 2013.
głosiciel
Look at other dictionaries:
głosiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek głoszący jakieś idee, upowszechniający coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głosiciel dobrych zasad. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ambasador — m IV, DB. a, Ms. ambasadororze; lm M. ambasadororzy, DB. ów «przedstawiciel dyplomatyczny najwyższego stopnia reprezentujący państwo wobec władz innego państwa lub organizacji międzynarodowych» Ambasador Holandii. Mianować, odwołać ambasadora.… … Słownik języka polskiego
chiliasta — m odm. jak ż IV, CMs. chiliastaaście; lm M. chiliastaaści, DB. chiliastatów rel. «zwolennik, głosiciel chiliazmu» … Słownik języka polskiego
głosicielka — ż III, CMs. głosicielkalce; lm D. głosicielkalek forma ż. od głosiciel … Słownik języka polskiego
herold — m IV, DB. a, Ms. heroldldzie; lm M. owie (heroldldzi), DB. ów «w średniowieczu: poseł, urzędnik ogłaszający w imieniu władcy ważne zarządzenia lub wydarzenia; wywoływacz sprawdzający pochodzenie i herby uczestników turnieju; znawca herbów i… … Słownik języka polskiego
minimalista — m odm. jak ż IV, CMs. minimalistaiście; lm M. minimalistaiści, DB. minimalistatów «człowiek mający minimalne wymagania, ograniczający się do minimum w jakichś dziedzinach; zwolennik, głosiciel minimalizmu» … Słownik języka polskiego
organicznik — m III, DB. a, N. organicznikkiem; lm M. organicznikicy, DB. ów «zwolennik, głosiciel pozytywistycznego hasła pracy organicznej» Spór między romantykami a organicznikami … Słownik języka polskiego
praktycysta — m odm. jak ż IV, CMs. praktycystayście; lm M. praktycystayści, DB. praktycystatów «zwolennik, głosiciel praktycyzmu» … Słownik języka polskiego
szerzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto szerzy, rozpowszechnia coś; głosiciel, krzewiciel, propagator» Gorliwy, żarliwy szerzyciel oświaty, idei demokratycznych … Słownik języka polskiego
trybun — m IV, DB. a, Ms. trybunnie; lm M. i a. owie, DB. ów 1. «przywódca, rzecznik, obrońca mas ludowych; głosiciel, obrońca jakichś idei społecznych» Trybun rewolucji. Trybun ludowy. 2. hist. «w starożytnym Rzymie: przedstawiciel i obrońca praw ludu… … Słownik języka polskiego
