- głos
- m IV, D. -u, Ms. \głossie; lm M. -y1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek»
Donośny, mocny, słaby głos.
Cienki, gruby głos.
Dźwięczny, melodyjny, srebrzysty, aksamitny głos.
Drewniany, chropawy, matowy, nosowy głos.
Głos kobiecy, męski, dziecinny a. dziecięcy.
Głos altowy, basowy, sopranowy, tenorowy.
Głos śpiewaka.
Głosy ptaków.
Głosy trąb, dział.
Jękliwy głos syren.
Brzmienie głosu.
Skala głosu.
Mówić ostrym, podniesionym, podniosłym, nieswoim itp. głosem.
Wydawać głos.
Dobywać resztek głosu.
Natężać, ściszać, tłumić, zawieszać głos.
Nagrać czyjś głos na taśmę.
Głos dźwięczy, niesie się, rozlega, rozchodzi się.
Głos wibruje, drży, łamie się, rwie się, cichnie, milknie, opada, słabnie, zamiera, więźnie w gardle.
◊ Głos krwi a) «popęd naturalny, instynkt» b) «poczucie więzi rodzinnej, rodowej, narodowej»◊ Głos wołającego na puszczy «rady, polecenia itp. bezskuteczne, nie znajdujące u kogoś oddźwięku, posłuchu»◊ Mówić, płakać itp. na głos «mówić, płakać nie szeptem, słyszalnie»◊ Na cały głos, w głos «bardzo głośno»◊ Mieć głos «mieć głos mocny, o dużej skali, nadający się do śpiewu»◊ Stracić głos «nie móc śpiewać, stracić zdolność śpiewu»◊ Podnosić głos (na kogoś) «mówić bardzo głośno, zwykle ze zdenerwowaniem, z gniewem, krzycząc na kogoś, strofując kogoś»◊ Zedrzeć głos «utracić przyjemne brzmienie głosu wskutek jego natężania, forsowania»◊ Zedrzeć głos prosząc, namawiając do czegoś, radząc komuś itp. «bezskutecznie kogoś prosić, namawiać, komuś radzić itp.»◊ Krzyczeć wielkim głosem «usilnie, dobitnie zwracać czyjąś uwagę, wskazywać na coś; domagać się czegoś, nawoływać do czegoś»◊ Śpiewać pełnym głosem «śpiewać wyzyskując całą skalę i barwę głosu»□ Psie głosy nie idą w niebiosy.przen. «nakaz wewnętrzny»Głos rozsądku, sumienia.
Iść za głosem serca.
2. «partia jakiegoś instrumentu lub śpiewaka w utworze zespołowym; nuty tej partii; grupa w chórze śpiewająca tę partię»Pierwszy, drugi głos.
Śpiewać na głosy.
Kantata na głos barytonowy i orkiestrę.
3. «prawo przemawiania, możność wypowiedzi; przemówienie, wypowiedź»Głosy sprzeciwu, protestu.
Głosy w dyskusji.
Prosić o głos.
Zapisać się do głosu.
Dopuścić kogoś do głosu.
Udzielić komuś głosu.
Odebrać komuś głos.
◊ Zabierać, zabrać głos «przemawiać, wypowiadać się»◊ Mieć głos «przemawiać»◊ Głos ma… «formuła wypowiadana przy udzielaniu komuś prawa do przemawiania, wypowiadania się»◊ Dojść do głosu «uzyskać możność wypowiedzenia się (w dyskusji)»przen. «uzyskać możność decydowania, wpływania na coś»◊ Coś dochodzi do głosu «coś się uzewnętrznia, zostaje wyrażone»◊ Nie mieć głosu gdzieś, w czymś, wśród kogoś «nie móc decydować, nie liczyć się, nie mieć gdzieś poważania»□ Dzieci i ryby głosu nie mają.4. «zdanie, sąd, opinia»Głosy krytyki, prasy.
Mieć głos doradczy, decydujący w jakiejś sprawie.
Liczyć się z czyimś głosem.
5. «decyzja wyrażona przez głosowanie za pomocą umownych znaków, np. złożenia kartki, podniesienia ręki itp.; głosowanie; także kartka, gałka wyrażające tę decyzję»Wybrać kogoś, odrzucić wniosek itp. większością głosów.
Przejść przeważającą liczbą głosów.
Obliczać głosy.
Wstrzymać się od głosu.
∆ Dać, oddać głos «głosować»
Słownik języka polskiego . 2013.
