- głosik
- m III, D. -u, N. \głosikkiem; lm M. -izdr. od głos (tylko w zn. 1)
Cienki, radosny, słaby głosik.
Głosik dziecka.
Słownik języka polskiego . 2013.
głosik
Look at other dictionaries:
głosik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. głos w zn. 1.: Powiedzieć coś cieniutkim głosikiem. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Glossic — Glos sic (gl[o^]s s[i^]k), n. [L. glossa a word requiring a gloss. See 3d {Gloss}.] A system of phonetic spelling based upon the present values of English letters, but invariably using one symbol to represent one sound only. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
glaucique — [glosik] adj. ÉTYM. 1856; du lat. glaucium, et ique. → Glaucier. ❖ ♦ Chim. || Acide glaucique : extrait du glaucier jaune … Encyclopédie Universelle
cieniusieńki — cieniusieńkińcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od cienki (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Cieniusieńka bielizna. Cieniusieńka nitka. b) w zn. 2: Cieniusieńki głosik … Słownik języka polskiego
cienki — cienkincy, cieńszy 1. «mający niewielki przekrój poprzeczny, mały obwód, nieznaczną grubość; wysmukły, szczupły, chudy; wąski, wydłużony; niegruby, płaski; drobny, miałki» Cienki drut. Cienkie ręce, nogi. Cienkie brwi. Cienkie płótno. Cienki… … Słownik języka polskiego
dziecinny — dziecinnynni 1. «dotyczący dzieci albo dziecka, właściwy dziecku, należący do dziecka, przeznaczony dla niego, taki jak u dziecka» Dziecinny wiek, dziecinne lata. Dziecinny głosik, śmiech. Wózek dziecinny, pokój dziecinny. Obuwie dziecinne. ◊… … Słownik języka polskiego
wątlutki — wątlutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od wątły (zwykle w zn. 1 i 3) a) w zn. 1: Wątlutka dziewczynka. b) w zn. 3: Wątlutki głosik. Wątlutka akcja noweli … Słownik języka polskiego
wątły — wątłytli, wątłytlejszy 1. «o człowieku: odznaczający się słabą budową ciała, słabym zdrowiem, mający mało sił, chorowity, słabowity; o czyjejś budowie ciała, czyimś stanie zdrowia itp.: szczupły, mizerny, słaby» Wątłe dziecko. Wątły organizm.… … Słownik języka polskiego
zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… … Słownik języka polskiego
cieniusieńki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, cieniusieńkińcy {{/stl 8}}{{stl 7}} z nacechowaniem uczuciowym: bardzo cienki (zwykle w zn. 1., 2., 4., 5.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cieniusieńki drucik. Cieniusieńka chusteczka. Cieniusieńka wstążeczka. Cieniusieńki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
