- gnać
- ndk I, gnam, gnasz, gnają, gnaj, gnał, gnany1. «pędzić, biec, lecieć, mknąć»
Gnać co sił, bez wytchnienia.
◊ Gnać na oślep «pędzić, uciekać nie patrząc dokąd»◊ Gnać na złamanie karku, na łeb na szyję «pędzić, uciekać nie zważając na niebezpieczeństwo, uciekać bardzo szybko»2. «popędzać, zaganiać, naganiać, zmuszać do pośpiechu»Gnać krowy, owce.
Żaglówki gnane wiatrem.
Gnać kogoś do pracy, do roboty.
przen.Gnany ciekawością, tęsknotą, strachem.
Słownik języka polskiego . 2013.