gnicie
Look at other dictionaries:
gnoić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gnoję, gnoi, gnój, gnojony {{/stl 8}}– zagnoić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} brudzić, zanieczyszczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gnoić pokój. Zagnoiła brudnymi butami całą podłogę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgnilizna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. zgniliznaiźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgniła, gnijąca substancja; także: gnicie, rozkład : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć zgnilizną. W piwnicy panuje grzyb i zgnilizna.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
brunatny — brunatnyni «ciemnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym» Brunatne drzewa, liście. Brunatne upierzenie, futro. Brunatna skórka chleba. ∆ Węgiel brunatny «węgiel kopalny, młodszy od węgla kamiennego, różniący się od niego mniejszą… … Słownik języka polskiego
fuzarioza — ż IV, CMs. fuzariozazie; lm D. fuzariozaoz biol. fuzariozy «liczne choroby roślin wywoływane przez pasożytnicze grzyby, które powodują m.in. więdnięcie, gnicie roślin; należą do nich np. pleśń śniegowa zbóż, sucha zgnilizna kłębów ziemniaczanych» … Słownik języka polskiego
gangrena — ż IV, CMs. gangrenanie, blm med. «gnicie tkanek w żywym organizmie spowodowane przez saprofitujące bakterie gnilne; zgorzel» przen. «upadek moralny, zepsucie, zgnilizna moralna» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
gnilny — «powodujący gnicie, spowodowany gniciem; polegający na gniciu» Proces gnilny. Ogniska gnilne na owocach i warzywach. Zatrucie gnilne. Choroba gnilna kartofli. ∆ Dół gnilny «betonowy zbiornik w ziemi, do którego w braku połączenia z kanalizacją… … Słownik języka polskiego
gnoić — ndk VIa, gnoję, gnoisz, gnój, gnoił, gnojony 1. «uprawiać ziemię gnojem; nawozić» Gnoić glebę, pole. 2. «powodować gnicie, dopuszczać do gnicia» Gnoić nie wysuszone siano, zboże w stodole. przen. posp. a) «zanieczyszczać, brudzić» Gnoić… … Słownik języka polskiego
rozpad — m IV, D. u, Ms. rozpadadzie, blm 1. «rozpadnięcie się czegoś na części» Rozpad bryły, planety. przen. Rozpad wspólnoty pierwotnej. Rozpad imperium. Rozpad starego świata. 2. «gnicie, rozpadanie się substancji organicznych, zwykle wskutek… … Słownik języka polskiego
