gniew

m IV, D. -u, Ms. \gniewwie

1. blm

«gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja»

Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew.

Burza, chmura, iskra gniewu.

Wybuch gniewu.

Hamować, powściągnąć gniew.

Tłumić w sobie gniew.

Pałać, wrzeć, kipieć, płonąć gniewem.

Wybuchnąć, unieść się gniewem.

Wpaść w gniew, wprawić kogoś w gniew.

Pienić się z gniewu, ochłonąć z gniewu.

Wyładować, wywrzeć na kimś swój gniew.

Gniew wzbiera, kipi, wre, wybucha.

Gniew ogarnia, porywa, ponosi, opanowuje kogoś.

Targnął kimś gniew.

Rozgorzał, zawrzał w kimś gniew.

□ Gniew piękności szkodzi.

2. lm M. -y

zwykle w lm «niesnaski, nieporozumienia, kłótnie»