górny

1. «znajdujący się na pewnej wysokości; odbywający się, będący w górze, wysoko; wyżej nad czymś leżący; wyższy, wysoki»

Górna warga.

Górne zęby.

Górne dziąsło.

Górne warstwy atmosfery (powietrza).

Górny pokład w kopalni.

Górne piętra budynku.

W górnych partiach Tatr leżał śnieg.

∆ Górne światło, oświetlenie «światło padające z góry, oświetlenie z góry»

∆ Piłka górna «w grach sportowych: piłka lecąca powyżej głowy zawodnika»

∆ Strzał górny «strzał górną piłką»

∆ sport. Kij górny, noga górna, górna krawędź narty «w narciarstwie: kij, noga, krawędź narty znajdujące się bliżej stoku i przy podchodzeniu lub zjeździe wyżej położone»

◊ Górna granica «największy dopuszczalny poziom czegoś, najdalszy zasięg, najdalej sięgająca możliwość»

przen. książk.

a) «wysoko sięgający; ambitny, wzniosły»

Górne ambicje, zamierzenia.

Górne plany życiowe.

b) «górnolotny, napuszony»

Górne słowa, hasła.

2. geogr. «o rzece, jej biegu, odcinku: bliższy źródła; w nazwach krajów, miejscowości: leżący bliżej źródła rzeki, dalej od morza, między górami lub przy górach, wyżej położony (w nazwach geograficznych - dużą literą)»

Górny bieg, odcinek rzeki.

Górny Egipt, Górny Śląsk, Górne Łużyce, Ustrzyki Górne.

3. geol. «o okresach geologicznych: nowszy, młodszy»

Górny pliocen.

Górna kreda.

4. muz. «należący do wyższej części skali muzycznej»

Zagrać, zanucić górne d.

∆ Dodana górna «linia w nutach dodana nad pięciolinią dla wpisania na niej wyższego dźwięku»