grób

m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby

«miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.»

Otwarty, świeży grób.

Grób rodzinny.

Groby królewskie.

Groby zasłużonych.

Kopać, murować grób.

Złożyć ciało do grobu, w grobie.

Cicho jak w grobie.

Milczeć jak grób.

∆ Grób Nieznanego Żołnierza «symboliczny pomnik lub grobowiec ku czci bezimiennie poległych na wojnie żołnierzy»

◊ Do grobu «do końca życia, do śmierci»

◊ Poza grób «zawsze, na zawsze»

◊ Za grobem, zza grobu «po śmierci, z zaświatów»

◊ Kopać komuś (czemuś) grób «doprowadzać kogoś (coś) do zguby, do upadku»

◊ Stać nad grobem, być bliskim grobu, być nad grobem, chylić się, zbliżać się do grobu itp. «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»

◊ Wpędzić, wyprawić itp. kogoś do grobu «przyczynić się do czyjejś śmierci, przyśpieszyć czyjąś śmierć»

◊ Zabrać, wziąć tajemnicę, sekret itp. (ze sobą) do grobu «dochować jakiejś tajemnicy, umrzeć nie wyjawiwszy, nie zdradziwszy czegoś»

◊ Zejść, pójść do grobu, spocząć, być, leżeć w grobie itp. «umrzeć, nie żyć; zostać pochowanym»