- herbata
- ż IV, CMs. \herbataacie; lm D. \herbataat1. zwykle blm «Camellia sinensis (albo Thea sinensis) lub Camellia assamica, zimozielona roślina z rodziny cistronkowatych, krzew lub drzewo o lśniących, skórzastych liściach i białych lub różowawych kwiatach; pochodzi z płd.-wsch. Azji, uprawiana w wielu krajach ze względu na liście i pączki, z których sporządza się napar»
Herbata chińska, assamska, indyjska.
Plantacja herbaty.
∆ Herbata paragwajska → mate2. blm«młode liście i pączki tej rośliny (suszone i zwykle poddane fermentacji), z których sporządza się napar»Herbata czarna, zielona.
Sucha herbata.
Paczka herbaty.
Parzyć, zaparzyć herbatę.
Importować herbatę.
3. blm«aromatyczny napój z suszonych liści tej rośliny zaparzonych wrzącą wodą»Aromatyczna, gorąca herbata.
Mocna, słaba, lekka herbata.
Herbata z cytryną, z mlekiem, z rumem.
Filiżanka, szklanka herbaty.
Nalewać, pić herbatę.
4. «porcja (zwykle szklanka lub filiżanka) napoju z liści herbacianych»Zamówić dwie herbaty.
5. «napar z różnych ziół zastępujący właściwą herbatę, także pity w celach leczniczych»Herbaty ziołowe.
Lipowa, miętowa herbata.
Herbata z suszonych malin.
6. «skromne przyjęcie popołudniowe lub wieczorne»Proszona herbata.
Urządzać herbaty.
Zaprosić kogoś na herbatę.
‹n.-łac. (z chiń.)›
Słownik języka polskiego . 2013.