antyteza

antyteza
ż IV, CMs. \antytezazie; lm D. \antytezaez
1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast»
2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju rzeczywistości (teza, antyteza, synteza)»
3. lit. «środek stylistyczny polegający na zestawieniu elementów znaczeniowo przeciwstawnych dla wywołania silniejszego efektu»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • antyteza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. antytezazie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kontrast, przeciwieństwo, a także teza będąca przeciwstawieniem jakiegoś sądu, twierdzenia {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • antytetyczny — «będący antytezą; przeciwstawny» ∆ szt. Układ antytetyczny «dekoracyjny układ figuralny lub ornamentalny, którego powtarzające się elementy (najczęściej motywy zwierzęce) leżą naprzeciw siebie po obu stronach osi symetrii» …   Słownik języka polskiego

  • heglizm — m IV, D. u, Ms. heglizmzmie, blm «system filozoficzny Hegla, głoszący, że byt jest idealny, ale nie subiektywny, ma naturę racjonalną, rozwija się wyłaniając z siebie w dialektycznych triadach (teza, antyteza, synteza) swe coraz wyższe postacie» …   Słownik języka polskiego

  • przeciwieństwo — n III, Ms. przeciwieństwowie; lm D. przeciwieństwoeństw 1. «sprzeczność, niezgodność zachodząca między rzeczami, zjawiskami itp.; rzecz, osoba, zjawisko różniące się całkowicie od innego porównywanego zjawiska, rzeczy, osoby itp.; kontrast»… …   Słownik języka polskiego

  • przeciwstawnia — ż I, DCMs. przeciwstawniani; lm D. przeciwstawniani → antyteza w zn. 3 …   Słownik języka polskiego

  • synteza — ż IV, CMs. syntezazie; lm D. syntezaez 1. «łączenie wielu różnych elementów w jedną całość, całościowe poznanie jakiegoś zjawiska oparte na poprzednim zbadaniu jego elementów, uogólnienie zjawisk cząstkowych» Synteza pracy, wywodu. Synteza… …   Słownik języka polskiego

  • teza — ż IV, CMs. tezie; lm D. tez 1. «twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny, założenie, które ktoś zamierza udowodnić; w logice: założenie, twierdzenie wymagające dowodu; konkluzja, której należy dowieść na podstawie przyjętych …   Słownik języka polskiego

  • przeciwieństwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. przeciwieństwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaprzeczenie czegoś, kontrast; coś, co ma całkowicie odwrotne cechy, właściwości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwieństwo postaw,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • teza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tezazie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny; twierdzenie, założenie, które ktoś zamierza uzasadnić, udowodnić : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”