- igła
- ż IV, CMs. igle; lm D. igieł1. «narzędzie do szycia, ostro zakończony, najczęściej stalowy pręcik z otworem (uszkiem) do nawlekania nici»
Cienka, gruba igła.
Długie, krótkie igły.
Igła stalowa.
Igły tapicerskie, kuśnierskie, żeglarskie.
Nawlec igłę.
Szyć igłą.
Pudełko do igieł.
∆ meteor. Igły lodowe «opad kryształków lodu w postaci igiełek, łupków lub blaszek, występujący przy bardzo niskich temperaturach; zjawisko częste w krajach polarnych»◊ Coś jest prosto z igły, jak z igły, jak spod igły «coś jest nowe, świeże»◊ Ubrać się jak z igły, wyglądać jak z igły «ubrać się, wyglądać elegancko»□ Z igły robić widły «wyolbrzymiać coś, robić z czegoś mało ważnego rzecz wielkiej wagi; przesadzać»2. «część składowa przyrządu, maszyny, urządzenia technicznego, zwykle ostro zakończona, kształtem przypominająca igłę; narzędzie lub element narzędzia technicznego, chirurgicznego itp.; iglica»Igła cyrkla, przyrządu mierniczego.
Igła strzykawki.
Igły grzebienia maszyny przędzalniczej.
∆ Igła gramofonowa «krótki, zaostrzony sztyfcik z twardego metalu lub z twardego kamienia szlachetnego (np. z szafiru, diamentu), osadzany w ruchomym ramieniu adaptera lub gramofonu; ślizgając się w spiralnym rowku płyty, przenosi utrwalone na niej dźwięki na system drgający»∆ fiz. Igła magnetyczna «namagnesowana blaszka, zwykle o kształcie bardzo wydłużonego rombu, osadzona w busoli (kompasie) tak, że może się swobodnie obracać; służy do określania kierunku linii pola magnetycznego»∆ szt. Igła rytownicza «stalowa igła, czasem zakończona diamentem lub rubinem, osadzona zwykle w drewnianej rękojeści; służy grafikowi do wykonywania rysunków na metalowej płycie»∆ Sucha igła «technika graficzna (należąca do druku wklęsłego) polegająca na wykonywaniu rysunku igłą rytowniczą bezpośrednio na zagruntowanej, gładkiej powierzchni płyty metalowej, bez użycia kwasu do trawienia; rycina wykonana tą techniką; suchoryt»3. «liść o wąskiej, twardej, ostro zakończonej blaszce, charakterystyczny dla drzew i krzewów iglastych»Igły sosny, świerka, jałowca.
Modrzew gubi igły na zimę.
4. → iglica w zn. 15. → iglica w zn. 4
Słownik języka polskiego . 2013.