- indukcja
- ż I, DCMs. \indukcjacji; lm D. \indukcjacji (\indukcjacyj)1. «w logice: rozumowanie polegające na wyprowadzaniu wniosków ogólnych z przesłanek będących szczególnymi przypadkami tych wniosków; w naukach empirycznych: metoda badawcza prowadząca do uogólnień na podstawie eksperymentów i obserwacji faktów oraz formułowania i weryfikacji hipotez»∆ mat. Indukcja matematyczna «metoda dowodzenia pewnych twierdzeń matematycznych, w których istotną rolę odgrywają liczby naturalne; opiera się na tzw. zasadzie indukcji»∆ Zasada indukcji «zasada dotycząca liczb naturalnych, sprowadzająca się do rozumowania: jeżeli pewne twierdzenie jest prawdziwe dla n = l, a także dla liczby naturalnej k, to jest ono prawdziwe również dla liczby następnej k+l, a zatem jest ono prawdziwe dla każdej liczby naturalnej n»2. fiz. «wzbudzenie prądu lub ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych»∆ Indukcja elektromagnetyczna «powstawanie siły elektromotorycznej w obwodzie, przecinanym zmiennym strumieniem magnetycznym»∆ Indukcja elektrostatyczna «zjawisko polegające na zmianie rozkładu ładunków elektrycznych ciała znajdującego się pod wpływem pola elektrycznego; influencja (elektrostatyczna)»∆ Indukcja elektryczna, indukcja dielektryczna «wielkość wektorowa charakteryzująca pole elektryczne wewnątrz dielektryka (ciała nie przewodzącego)»∆ Indukcja jądrowa «bardzo słaba indukcja magnetyczna występująca w ciałach stałych, ciekłych i gazowych, spowodowana istnieniem momentu magnetycznego w jądrach atomowych tych ciał»∆ Indukcja magnetyczna «wielkość wektorowa charakteryzująca pole magnetyczne w materialnym ośrodku magnetycznym»∆ Współczynnik indukcji → indukcyjność w zn. 2‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.