indywidualność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. indywidualnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zbiór cech charakteru, uzdolnień, właściwości psychicznych jakiegoś człowieka, dzięki którym różni się on od innych ludzi; osobowość, swoistość, oryginalność :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
echo — 1. Budzić echo «wywoływać reakcję na coś»: (...) jeśli mowa Kościoła kieruje się do „dobrej woli człowieka”, to musi być taką mową, która budzi echo w przestrzeniach ludzkiej duszy. J. Tischner, W krainie. 2. Być, stać się czyimś echem… … Słownik frazeologiczny
mocarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. książk. «człowiek o wielkiej sile fizycznej lub duchowej» Walka dwu mocarzy. 2. książk. «władca» Mityczny mocarz. przen. «człowiek jako wybitna indywidualność w jakiejś dziedzinie» Mocarz literatury, sceny… … Słownik języka polskiego
nietuzinkowy — nietuzinkowywi «wyróżniający się spośród ogółu, rzadko spotykany; nieprzeciętny, niepospolity, wybitny» Nietuzinkowy talent. Nietuzinkowa inteligencja. Nietuzinkowa indywidualność … Słownik języka polskiego
niezwykły — niezwykłykli «nie taki, jaki zwykle bywa, wyróżniający się czymś spośród innych; nieprzeciętny, niepospolity, nadzwyczajny» Niezwykły człowiek. Niezwykła indywidualność. Niezwykła historia, przygoda. Niezwykły upór. Osoba niezwykłej dobroci,… … Słownik języka polskiego
osobowość — ż V, DCMs. osobowośćści; blm 1. «całość stałych cech psychicznych i mechanizmów wewnętrznych regulujących zachowanie się człowieka; indywidualność» Nieprzeciętna, niepowtarzalna, bogata, barwna osobowość. Osobowość aktorska, naukowa, pisarska.… … Słownik języka polskiego
potężny — potężnyni, potężnyniejszy 1. «odznaczający się siłą fizyczną; wielki pod względem rozmiarów, masywny, ogromny» Potężny mężczyzna. Potężne drzewa. Potężne łapy niedźwiedzia. Potężna budowla. przen. Potężny umysł. Potężna indywidualność. 2. «mający … Słownik języka polskiego
stłamsić — dk VIa, stłamsićmszę, stłamsićsisz, stłamś, stłamsićsił, stłamsićmszony (częściej w imiesł. biernym i w przen.), pot. «zgnieść, zdusić, stłumić» Stłamsić w ręku czapkę. Stłamsić banknot w kieszeni. Stłamszony kawałek papieru. przen. Stłamsić w… … Słownik języka polskiego
wybitny — wybitnyni, wybitnyniejszy 1. «wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, uderzający, niezwykły, nieprzeciętny, wyjątkowy» Wybitny uczony. Wybitny artysta. Wybitna postać, indywidualność. Wybitne dzieło. Wybitne zdolności. 2.… … Słownik języka polskiego
zarysować — dk IV, zarysowaćsuję, zarysowaćsujesz, zarysowaćsuj, zarysowaćował, zarysowaćowany zarysowywać ndk VIIIa, zarysowaćowuję, zarysowaćowujesz, zarysowaćowuj, zarysowaćywał, zarysowaćywany 1. «pokryć coś kreskami, rysunkami» Zarysować cały arkusz… … Słownik języka polskiego
