instrumentalizm

m IV, D. -u, Ms. \instrumentalizmzmie, blm

filoz. «współczesny kierunek filozoficzny będący odmianą pragmatyzmu; według niego cała wiedza i wszelka działalność ludzka pełnią jedynie funkcje instrumentalne, czyli stanowią narzędzia (instrumenty) służące przystosowywaniu się do środowiska i opanowywaniu go»

‹z łac.›