- iż
- «spójnik łączący ze zdaniem nadrzędnym zdania podrzędne rozwijające treść składników zdania nadrzędnego; że (z nieco książkowym odcieniem)»a) «w połączeniu z wyrazami oznaczającymi mówienie, procesy myślowe, stany uczuciowe»
Przypominał sobie, iż upływa termin pożyczki.
Przyrzekł, iż mu pomoże.
b) «w połączeniu z zaimkami wskazującymi»Osiągnął to, iż dała mu słowo.
Tym się różnił od brata, iż był energiczniejszy.
To, iż przemókł, wywołało grypę.
c) «w połączeniu z niektórymi formami lub zwrotami nieosobowymi»Być może, iż wcale nie wyjadę.
Słownik języka polskiego . 2013.