areszt

m IV, D. -u, Ms. \aresztszcie; lm M. -y

1. «pozbawienie kogoś wolności osobistej przez zamknięcie pod strażą; aresztowanie»

Areszt policyjny, sądowy.

Karać aresztem.

Skazać na areszt.

Otrzymać miesiąc ścisłego aresztu.

∆ Areszt domowy «areszt przez zamknięcie (pod strażą) we własnym domu»

∆ Areszt tymczasowy a. śledczy «areszt jako środek zapobiegający uchylaniu się od sądu, stosowany wobec podejrzanego o popełnienie przestępstwa; aresztowanie tymczasowe»

◊ Być pod aresztem «być pozbawionym wolności; być aresztowanym»

◊ przestarz. Nałożyć, kłaść areszt na kogoś «pozbawić, pozbawiać kogoś wolności; aresztować kogoś»

2. «pomieszczenie, w którym się trzyma osoby aresztowane»

Osadzić, zamknąć, zatrzymać w areszcie.

Przebywać, siedzieć w areszcie.

Wsadzić, zabrać, zaprowadzić kogoś do aresztu.

Wypuścić kogoś z aresztu.

3. «zajęcie przez władze sądowe lub administracyjne określonych rzeczy lub wierzytelności dłużnika, pozbawienie go pewnych praw w celu zabezpieczenia czyichś roszczeń»

Areszt na majątku (na majątek).

Obłożyć aresztem czyjeś wkłady w banku.

Położyć areszt na czyichś depozytach.

Zdjąć areszt z czyichś nieruchomości.

∆ Areszt statku «tymczasowe zatrzymanie statku handlowego w porcie dla zabezpieczenia roszczeń uprawnionego wierzyciela»

‹niem. ze śrdwłc.›