kara

ż IV, CMs. karze; lm D. kar

«środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń»

Dotkliwa, ciężka, przykładna, surowa kara.

Lekka, łagodna kara.

Sprawiedliwa, zasłużona kara.

Kara cielesna, pieniężna, administracyjna.

Kara nagany. grzywny, aresztu, więzienia, śmierci.

Kara pozbawienia wolności.

Kara za przekroczenie, za przestępstwo.

(Najniższy, najwyższy) wymiar kary.

Pod surową karą, pod karą sądową nie wolno robić czegoś.

Zabronić czegoś pod karą.

Darować komuś karę.

Obostrzyć, złagodzić karę.

Odbyć, odsiedzieć karę (w więzieniu).

Zapłacić karę.

Podlegać karze.

Ponieść karę.

Robić coś za karę.

Skazać kogoś na karę (aresztu, więzienia).

Stosować, zastosować wobec kogoś karę (cielesną, śmierci).

Ujść, uniknąć kary.

Uwolnić kogoś od kary.

Wymierzyć karę (komuś).

Wywinąć się od kary.

Zasłużyć na karę.

Kara dotyka, dosięga, omija, spotyka kogoś.

Kara spada na kogoś, wisi nad kimś.

◊ Kara boska z kimś albo z czymś «zwrot używany na wyrażenie kłopotu, jaki ma się z kimś lub z czymś, kiedy nie można sobie z czymś poradzić lub dojść z kimś do porozumienia»