Kauczuk naturalny, syntetyczny.
Słownik języka polskiego . 2013.
kauczuk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} plastyczna substancja otrzymywana z soku mlecznego kauczukowca lub tworzona sztucznie, stanowiąca podstawowy surowiec przemysłu gumowego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kauczuk mineralny, silikonowy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kauczukowy — «odnoszący się do kauczuku, zawierający kauczuk, zrobiony z kauczuku» Masa kauczukowa. Klej kauczukowy. Podeszwy kauczukowe. ∆ Drzewo kauczukowe → kauczukowiec ∆ Mleczko kauczukowe «sok drzew kauczukowych zawierający głównie wodę i kauczuk oraz… … Słownik języka polskiego
butadienowy — przym. od butadien Kauczuk butadienowy … Słownik języka polskiego
butyl — m I, D. u, blm 1. chem. «jednowartościowy rodnik alkilowy wywodzący się od butanu» 2. chem. «syntetyczny kauczuk o dużej wytrzymałości i odporności na czynniki chemiczne, używany między innymi do wyrobu dętek, izolacji, kabli» … Słownik języka polskiego
butylowy — przym. od butyl ∆ Alkohol butylowy → butanol ∆ Kauczuk butylowy → butyl w zn. 2 … Słownik języka polskiego
gumować — ndk IV, gumowaćmuję, gumowaćmujesz, gumowaćmuj, gumowaćował, gumowaćowany 1. «pokrywać tkaninę gumą przez powleczenie jej roztworem lub emulsją (lateksem) kauczuku» Gumowany brezent. Gumowana peleryna. Gumowany skafander. 2. ogr. «o roślinach… … Słownik języka polskiego
kauczukodajny — ∆ Rośliny kauczukodajne «drzewa, krzewy, rośliny zielne zawierające w soku mlecznym substancje, z których otrzymuje się kauczuk naturalny, rosnące dziko i uprawiane w strefie tropikalnej; rośliny kauczukonośne» … Słownik języka polskiego
kauczukowiec — m II, D. kauczukowiecwca; lm M. kauczukowiecwce, D. kauczukowiecwców bot. «Hervea, drzewo z rodziny wilczomleczowatych, wytwarzające sok mleczny (lateks) przerabiany na kauczuk naturalny; występuje w około dwudziestu gatunkach w tropikalnej… … Słownik języka polskiego
koksagiz — m IV, D. u, Ms. koksagizzie; lm M. y bot. «Taraxacum kok saghyz, gatunek mniszka, bylina z rodziny złożonych, rozetkowa, o żółtych kwiatach, rosnąca dziko w Turkiestanie, uprawiana w wielu krajach dla korzenia zawierającego w soku mlecznym… … Słownik języka polskiego
krepa — ż IV, CMs. krepapie; lm D. krep 1. «tkanina jedwabna, wełniana lub bawełniana o przędzy silnie skręconej, matowa, o powierzchni lekko pomarszczonej; w kolorze czarnym bywa używana jako oznaka żałoby» Krepa satynowa, żorżetowa. Nosić krepę na… … Słownik języka polskiego
