Sala, ulica kiepsko oświetlona.
Coś jest wykonane, zrobione kiepsko.
Kiepsko się komuś powodzi.
Słownik języka polskiego . 2013.
kiepsko — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., pot., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. kiepski w zn. 1.: Interesy kiepsko idą. Kiepsko pracować, zarabiać.; w zn. 2.: Kiepsko wyglądać, czuć się. Z kimś jest kiepsko. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
domiar — Na domiar «na dodatek, w dodatku (w odniesieniu do czegoś negatywnego)»: Na domiar złego grał kiepsko, popełniając stale te same błędy. Andrzej Zbych, Stawka. Była ledwo widoczna, mała szczelina w gąszczu, nieznaczne przejście pośród kotar pnączy … Słownik frazeologiczny
grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… … Słownik frazeologiczny
cholernie — 1. posp. «bardzo, ogromnie» Cholernie zmęczony. Cholernie zdolny. 2. posp. «bardzo źle, kiepsko, marnie» Czuć się cholernie … Słownik języka polskiego
chuchrowato — pot. «słabo, mizernie, wątło; jak chuchro» Wyglądać kiepsko, chuchrowato … Słownik języka polskiego
krucho — przysłów. od kruchy (zwykle w zn. przen.) «źle, niedobrze, kiepsko» Krucho ze zdrowiem, z finansami. Jest z kimś krucho … Słownik języka polskiego
nieosobliwie — «niezbyt dobrze; nienadzwyczajnie, nieszczególnie, marnie, kiepsko» Czuć się, wyglądać nieosobliwie. Powodziło im się nieosobliwie … Słownik języka polskiego
widok — m III, D. u, N. widokkiem; lm M. i 1. «widziana przestrzeń, fragment przestrzeni zapełnionej szczegółami; krajobraz, pejzaż» Urozmaicony, malowniczy, bajeczny, zachwycający widok. Widok ogólny miasta. Widok z balkonu, z mostu. Pokój z widokiem na … Słownik języka polskiego
wydobrzeć — dk III, wydobrzećeję, wydobrzećejesz, wydobrzećej, wydobrzećrzał, wydobrzećeli pot. «wrócić do zdrowia, odzyskać siły; wyleczyć się, wyzdrowieć» Wydobrzeć po operacji. Było z nim kiepsko, ale wydobrzał jakoś … Słownik języka polskiego
do bani — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym., pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} marny, kiepski, niemający wartości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Auto było do bani, ciągle się psuło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}do bani II {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł.,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
