widok

m III, D. -u, N. \widokkiem; lm M. -i

1. «widziana przestrzeń, fragment przestrzeni zapełnionej szczegółami; krajobraz, pejzaż»

Urozmaicony, malowniczy, bajeczny, zachwycający widok.

Widok ogólny miasta.

Widok z balkonu, z mostu.

Pokój z widokiem na góry.

Z tarasu roztacza się widok na okolicę.

Przed oczyma otwiera się wspaniały widok.

2. «obraz, wygląd (czyjś a. czegoś); zobaczenie, widzenie kogoś lub czegoś»

Nie znosić czyjegoś widoku.

Peszyć się na czyjś widok.

Tęsknić za widokiem domu rodzinnego.

◊ Wystawić coś na widok publiczny «pokazać coś na wystawie, umożliwić oglądanie czegoś wielu ludziom»

◊ pot. Być, stać, postawić coś na widoku «być, stać na widocznym miejscu, postawić coś na widocznym miejscu»

3. zwykle w lm «plany, projekty, nadzieje, perspektywy; szanse, możliwości»

Widoki na przyszłość.

Otwierają się przed kimś widoki dalszej nauki.

Wyprawa archeologów ma widoki powodzenia.

◊ pot. Marny czyjś widok, marne widoki «źle, kiepsko będzie z kimś, biada komuś, należy spodziewać się najgorszego»

◊ Mieć coś na widoku «mieć coś (np. mieszkanie) upatrzone»