- kiesa
- ż IV, CMs. kiesie; lm D. kies«woreczek używany dawniej do przechowywania pieniędzy lub kosztowności; trzos, sakiewka, kabza»
Pełna, pusta, ciężka, lekka kiesa.
Otworzyć, zamknąć kiesę.
Schować, włożyć do kiesy.
przen. «kasa; kapitał, pieniądze, majątek»Wpływ dewiz do państwowej kiesy.
Wydać, wydawać złotówki, tysiące, miliony z państwowej kiesy.
◊ Dobrać się do czyjejś kiesy «korzystać z czyichś pieniędzy, wyłudzać, wyciągać od kogoś pieniądze»◊ Mieć otwartą kiesę «być skłonnym do udzielania komuś pomocy finansowej, nie żałować na coś pieniędzy»◊ Mieć pełną kiesę «mieć dużo pieniędzy, majątek, fortunę»◊ Nadszarpnąć kiesy «wydać zbyt dużo pieniędzy»◊ Pilnować swojej kiesy «pilnować swoich interesów, zabiegać o wysokie dochody, majątek»◊ Potrząsnąć kiesą «nie żałować na coś pieniędzy, sfinansować coś»‹osm.-tur.›
Słownik języka polskiego . 2013.