kilof

kilof
m IV, D. -a (-u), Ms. \kiloffie; lm M. -y
«ręczne narzędzie górnicze o jednym wydłużonym końcu ostrym, drugim spłaszczonym, osadzone na drewnianym trzonku, ma zastosowanie w pracy w kopalni oraz przy rozbijaniu murów, twardej ziemi itp.»

Bić, walić kilofem w skałę.

ogr. Kilof ogrodniczy → kilofek w zn. 2
niem.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • kilof — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. kiloffie {{/stl 8}}{{stl 7}} dwustronne, metalowe narzędzie osadzone na drewnianym trzonku, zakończone z jednej strony szpicem, z drugiej zaś płaskim ostrzem, służące do ręcznego rozbijania skał …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kilofek — m III, D. kilofekfka, N. kilofekfkiem; lm M. kilofekfki 1. «laska z rączką w kształcie kilofa górniczego, ostro okuta i opatrzona podziałką; służy górnikowi do podpierania się na stromych, śliskich przejściach w kopalni oraz do opukiwania stropu… …   Słownik języka polskiego

  • kilofranc — [ kilofrɑ̃ ] n. m. • v. 1980; de kilo et 3. franc ♦ Dans les opérations financières et commerciales, Valeur, unité de compte correspondant à mille francs. Abrév.kF [ kaɛf ] . Salaire annuel de 400 kF. ● kilofranc nom masculin Unité de compte… …   Encyclopédie Universelle

  • chilău — chilău, chilăi, s.m. (reg.) ciocan ferecat, bătac, buzdugan, ghioagă. Trimis de blaurb, 05.04.2006. Sursa: DAR  chilắu ( ắi), s.n. – Ciocan de lemn, mai. pol. kilof (Cihac, II, 49) sau mag. külö (DAR); se pare că ambele cuvinte duc la tc. külünk …   Dicționar Român

  • obuch — m III, D. a; lm M. y 1. «tępo zakończona część takich narzędzi, jak siekiera, młot, kilof, przeznaczona do uderzania w coś, przybijania czegoś» 2. hist. «rodzaj dawnej broni, siekiera osadzona na długim trzonie, używana w Polsce i na Węgrzech do… …   Słownik języka polskiego

  • próżnia — ż I, DCMs. próżniani; lm D. próżniani 1. «pusta przestrzeń, pustka» Kilof trafił w próżnię. ◊ Mówić, pisać w próżnię «mówić, pisać nie mając nadziei na otrzymanie odpowiedzi, nie spodziewając się oddźwięku zrozumienia» ◊ Słowa, wywody, argumenty… …   Słownik języka polskiego

  • wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

  • oskard — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. oskardrdzie {{/stl 8}}{{stl 7}} kilof o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rąbać ścianę oskardem. Oskard górniczy.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ujmować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ujmowaćmuję, ujmowaćmuje, ujmowaćany {{/stl 8}}– ująć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, ujmę, ujmie, ujmij, ujął, ujęli, ujęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać, chwytać coś dłońmi,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”