kłoda

ż IV, CMs. kłodzie; lm D. kłód

1. «pień zrąbanego lub zwalonego drzewa bez gałęzi; duży kawał drzewa, kloc»

Kłody dębowe, sosnowe.

◊ Leżeć, walić się, zwalić się jak kłoda «leżeć, walić się, zwalić się, sztywno, ciężko, bez czucia»

◊ Nieczuły, obojętny jak kłoda «nie reagujący na nic; nieruchawy, niewrażliwy»

◊ (Mieć) nogi jak kłody «(mieć) nogi zmęczone, obolałe, opuchnięte»

◊ Rzucać, walić (komuś) kłody pod nogi «przeszkadzać komuś, hamować, utrudniać, uniemożliwiać coś komuś»

2. «ul z wydrążonego odcinka pnia drzewnego, spotykany dawniej w Polsce, na Litwie i Rusi; ul kłodowy»

3. «średniowieczne narzędzie kary w postaci dwu drewnianych kłód z wycięciami, w które zakuwano nogi osób więzionych; dyby»