Kłopotał kogoś swymi sprawami.
O pieniądze się nie kłopocz.
Słownik języka polskiego . 2013.
klopòtac — m 〈G òca, N mn òci〉 1. {{001f}}{{c=1}}v. {{ref}}klepetuša (1){{/ref}} 2. {{001f}}pren. brbljavac … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
klopotac — klopòtac m <G òca, N mn òci> DEFINICIJA 1. v. klepetuša (1) 2. pren. brbljavac ETIMOLOGIJA vidi klopiti … Hrvatski jezični portal
kłopotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kłopotaćoczę || kłopotaćocę, kłopotaćocze || kłopotaćoce, kłopotaćany, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} robić komuś kłopot; martwić, niepokoić, trapić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłopotał sąsiada swoimi sprawami. Nie kłopocz… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłopotać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} troszczyć się, dbać o coś, martwić się, niepokoić, gorliwie zabiegać o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłopotała się wychowaniem swoich dzieci, prowadzeniem gospodarstwa. Tym się nie kłopocz. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
klepètuša — ž 1. {{001f}}a. {{001f}}zvono izrađeno od lima, prepoznatljiva zvuka; vješa se ovnu i govedu; klepetac, klopotac, klepetalo, mjedenica b. {{001f}}naprava od drva koja se drži u ruci i okretanjem proizvodi zvuk (klepetanje); klepetaljka,… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
drapać — ndk IX, drapaćpię, drapaćpiesz, drap, drapaćał, drapaćany drapnąć dk Va, drapaćnę, drapaćniesz, drapaćnij, drapaćnął, drapaćnęła, drapaćnęli, drapaćnięty, drapaćnąwszy 1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami,… … Słownik języka polskiego
kłopotanie — ↨ kłopotanie się n I rzecz. od kłopotać (się) … Słownik języka polskiego
