knucie
Look at other dictionaries:
knut — m IV, DB. a, Ms. knucie; lm M. y przestarz. «bicz spleciony z rzemieni, bat, harap; uderzenie tym biczem» Razy, uderzenia knuta. ‹ros.› … Słownik języka polskiego
knut — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. knucie, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} bicz ze splecionych rzemieni; harap; także: uderzenie, cios tym biczem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Carskie knuty. Zesłani byli bici knutami. <ros.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
