koczować

koczować
ndk IV, \koczowaćczuję, \koczowaćczujesz, \koczowaćczuj, \koczowaćował
1. «prowadzić nieosiadły, wędrowny tryb życia; przenosić się z miejsca na miejsce, zmieniać często miejsce pobytu, wieść życie włóczęgi»

Plemiona koczujące.

2. pot. «przebywać gdzieś chwilowo, tymczasowo»

Koczować na dworcu, pod namiotem.

3. łow. «o niektórych zwierzętach: przebywać przez pewien czas na określonym terenie»
‹ros. z tur.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • koczować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, koczowaćczuję, koczowaćczuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o plemionach, grupach ludzkich, pojedynczych osobach: nie mieć stałego miejsca pobytu, prowadzić nieosiadły, wędrowny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koczowanie — n I rzecz. od koczować …   Słownik języka polskiego

  • wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”