- wędrować
- ndk IV, \wędrowaćruję, \wędrowaćrujesz, \wędrowaćruj, \wędrowaćował1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować»
Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę.
Wędrować autostopem.
Wędrować samochodem.
Wędrować na rowerze.
Wędrować po kraju, po świecie.
Wędrować przez lasy, łąki.
Wędrować bez celu, przed siebie, dla przyjemności.
Wędrować samotnie, w pojedynkę, z kolegą.
◊ Wędrować oczami, spojrzeniem itp. «przesuwać wzrok, spojrzenie (po czymś, po kimś)»2. «zmieniać miejsce pobytu, przenosić się z miejsca na miejsce, koczować; o rzeczach: przesuwać się z jednego miejsca na drugie, posuwać się»Cyganie wędrują taborami.
Zwierzęta wędrują za żerem.
przen. pot.Ból wędruje po kościach, po całym ciele.
Niż wędruje znad Skandynawii.
3. pot. «iść, chodzić dokądś»Wędrować codziennie do pracy, do szkoły.
Wędrować po pokoju, z kąta w kąt.
Kelnerka wędruje od stolika do stolika.
Po kolacji dziecko wędruje do łóżka.
◊ Wędrować za kratki, do aresztu itp. «być umieszczonym w więzieniu, w areszcie; dostać się do więzienia, do aresztu»4. pot. «być przekazywanym, przesyłanym, przewożonym, transportowanym»Listy wędrują do adresatów.
Mięso z rzeźni wędruje do sklepów.
Zboże wędruje do magazynów.
◊ Coś wędruje z rąk do rąk a) «coś jest podawane kolejno kilku, wielu osobom» b) «coś dostaje się w coraz inne posiadanie»
Słownik języka polskiego . 2013.