Kolebać dziecko na rękach.
Wiatr kolebał gałęziami drzew.
Gęsi kolebały się, sunąc ścieżką.
Wóz kolebie się na nierównym bruku.
Jezioro kolebało się cicho.
Słownik języka polskiego . 2013.
kolebać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kolebaćbię, kolebaćbie, kolebaćany, reg. {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonując rytmiczne ruchy, chwiać, kołysać, huśtać, bujać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kolebać dziecko w kołysce. Wiatr kolebał gałęziami drzew. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kolebać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonywać rytmiczne, powtarzalne ruchy, chwiać się, kołysać się; ulegać kołysaniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzewko kolebało się na wietrze. Autobus kolebał się z boku na bok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
колебать — колеблю, колыбать качать, укачивать , укр. колiбати, ст. слав. колѣбати σαλεύειν, болг. колебая се колеблюсь , сербохорв. кољѐбати, чеш. kolebati качать, укачивать , польск., в. луж kolebac, н. луж. kolebas. Сомнительно сравнение с др. англ.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
huśtać — ndk I, huśtaćam, huśtaćasz, huśtaćają, huśtaćaj, huśtaćał, huśtaćany «poruszać coś albo kogoś jednostajnym, miarowym ruchem tam i z powrotem; bujać, kołysać, kolebać» Huśtać dziecko na ręku. Fale huśtały łódką. huśtać się 1. strona zwrotna czas.… … Słownik języka polskiego
kolebanie — ↨ kolebanie się n I rzecz. od kolebać (się) … Słownik języka polskiego
kolebati — kolèbati (Ø, se) nesvrš. <prez. ām, pril. sad. ajūći, gl. im. ānje> DEFINICIJA 1. (se) dvojiti, dvoumiti se, biti neodlučan [kolebam se u tome] 2. (Ø) varirati, oscilirati [temperatura koleba] ETIMOLOGIJA prasl. *kolebati: pokretati (rus.… … Hrvatski jezični portal
