huśtać

huśtać
ndk I, \huśtaćam, \huśtaćasz, \huśtaćają, \huśtaćaj, \huśtaćał, \huśtaćany
«poruszać coś albo kogoś jednostajnym, miarowym ruchem tam i z powrotem; bujać, kołysać, kolebać»

Huśtać dziecko na ręku.

Fale huśtały łódką.

huśtać się
1. strona zwrotna czas. huśtać

Huśtać się na huśtawce.

2. «być huśtanym»

Kajak huśtał się na falach.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • huśtać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, huśtaćam, huśtaća, huśtaćają, huśtaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać kogoś lub coś ruchem wahadłowym, jednostajnym; kołysać, bujać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Huśtać dziecko na huśtawce. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • huśtać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być poruszanym ruchem wahadłowym; być huśtanym, bujanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}żaglówka huśtała się na wodzie. Ptak huśtał się na gałęzi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bujać — ndk I, bujaćam, bujaćasz, bujaćają, bujaćaj, bujaćał, bujaćany rzad. bujnąć dk Va, bujaćnę, bujaćniesz, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęła, bujaćnęli, bujaćnięty, bujaćnąwszy 1. tylko ndk «unosić się w powietrzu, fruwać, latać» Ptaki bujają w błękicie …   Słownik języka polskiego

  • kołysać — ndk IX, kołysaćyszę, kołysaćyszesz, kołysaćysz, kołysaćał, kołysaćany «wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, poruszać czymś ruchem jednostajnym wahadłowym, powtarzającym się, wykonywać czymś taki ruch; huśtać, bujać, chwiać, kiwać» Kołysać… …   Słownik języka polskiego

  • kołysać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kołysaćyszę, kołysaćysze, kołysaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruszać czymś jednostajnie, monotonnie, powtarzać jakiś ruch; bujać, huśtać, chwiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • huśtanie — ↨ huśtanie się n I rzecz. od huśtać (się) …   Słownik języka polskiego

  • kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …   Słownik języka polskiego

  • kolebać — ndk IX, kolebaćbię, kolebaćbiesz, kolebaćeb, kolebaćał, kolebaćany reg. a. poet. «chwiać, huśtać, bujać; kołysać» Kolebać dziecko na rękach. Wiatr kolebał gałęziami drzew. kolebać się «chwiać się, kołysać się; ulegać kolebaniu, kołysaniu» Gęsi… …   Słownik języka polskiego

  • ūdauti — ūdauti, auja ( auna), avo (plg. l. hustać) tr. supti: Būdavo, ir laumės moterom vaikus ūdavo LTR(Mrc). | refl. Lp: Ana kur vaikam ūdautis lenta padaryta Pv. Įlipęs medžio viršūnėj ir ūdaunasi Kč …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • bujać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, bujaćam, bujaća, bujaćają, bujaćany {{/stl 8}}– bujnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, bujaćnę, bujaćnie, bujaćnij, bujaćnął, bujaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać coś luźnymi ruchami wahadłowymi, kołysać, huśtać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”