koleżeński

koleżeński
\koleżeńskiscy
«dotyczący kolegi; odnoszący się do kogoś jak kolega; przyjacielski, życzliwy, uczynny»

Koleżeńskie zebrania, dyskusje.

Koleżeńska przysługa.

Stosunki koleżeńskie.

Był bardzo koleżeński, nigdy nie odmawiał pomocy.

∆ Sąd koleżeński «sąd polubowny wybrany spośród kolegów, rozstrzygający sprawy sporne osób składających się na jakąś społeczność»
po koleżeńsku «w sposób koleżeński; jak kolega»

Załatwili sprawę między sobą, po koleżeńsku.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • koleżeński — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, koleżeńskiscy {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z kimś więzami koleżeństwa, przyjacielski, życzliwy, uczynny; postępujący, zachowujący się jak kolega : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koleżeńskie spotkanie.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sąd koleżeński — {{/stl 13}}{{stl 7}} sąd nieformalny, powoływany doraźnie w ramach jakiejś małej grupy, aby osądzić postępowanie lub spory jej członków {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • po koleżeńsku — → koleżeński …   Słownik języka polskiego

  • Пржибыльский Сигизмунд — (Przybylski) польский драматург. Род. в 1856 г. В 90 х гг. был директором львовского театра. Из комедий П., почти не сходящих со сцены, забавных и неглубоких, особенно известны: Gałązka jaśminu (1879), Skradziona ksiąźka , Panna , Ptaki… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • zmyć — 1. Ktoś poszedł, wyszedł, odszedł, uciekł itp. jak zmyty «ktoś wyszedł, poszedł, odszedł, uciekł itp. upokorzony, zawstydzony»: X opowiadał z przejęciem o walce na Starym Mieście, o wysadzeniu czołgu niemieckiego, a okazało się (...) że… …   Słownik frazeologiczny

  • zmywać — 1. Ktoś poszedł, wyszedł, odszedł, uciekł itp. jak zmyty «ktoś wyszedł, poszedł, odszedł, uciekł itp. upokorzony, zawstydzony»: X opowiadał z przejęciem o walce na Starym Mieście, o wysadzeniu czołgu niemieckiego, a okazało się (...) że… …   Słownik frazeologiczny

  • brat — m IV, DB. a, C. u, Ms. bracie; lm M. bracia, DB. braci, N. braćmi 1. «każdy z synów mających wspólnych rodziców w stosunku do drugiego syna lub córki» Starszy, młodszy brat. Rodzony brat. ∆ Brat przyrodni «syn tego samego ojca i innej matki lub… …   Słownik języka polskiego

  • koleżeńsko — rzad. przysłów. od koleżeński Traktować kogoś koleżeńsko …   Słownik języka polskiego

  • kumpelski — kumpelskiscy pot. «dotyczący kumpla; kumplowski, koleżeński» Kumpelska zażyłość. Kumpelskie układy. Być z kimś na kumpelskiej stopie …   Słownik języka polskiego

  • równy — równyni, równyniejszy 1. «gładki, płaski, prosty, tworzący linię prostą, bez dołów, wzniesień i zakrętów; niepochyły, niespadzisty, nie powyginany» Równa droga, jezdnia. Równe boisko, pole. Równy teren. Równe pismo. Równe zęby. Równy rząd drzew.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”