- kołować
- ndk IV, \kołowaćłuję, \kołowaćłujesz, \kołowaćłuj, \kołowaćował, \kołowaćowany1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się»
Orzeł kołuje w przestworzach.
przen.Myśli kołują komuś w głowie.
2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać, obchodzić; błądzić»Kołował zaułkami, aby zmylić pogoń.
Samochód kołował w labiryncie ulic.
przen. pot.a) «mówić wykrętnie, bałamutnie, nie wprost, ogródkami; zawracać głowę»Kołował długo, nim powiedział, o co chodzi.
b) «używać wykrętów, wybiegów; bałamucić, zwodzić»Kołowali nas, obiecując pomoc.
3. lotn. «o samolocie: poruszać się z pracującymi silnikami po powierzchni ziemi na podwoziu (na kołach), przed startem lub po wylądowaniu»Samolot kołuje na start.
kołować się tylko nieos. pot. «kręcić się, wirować»Kołuje mi się w głowie.
Słownik języka polskiego . 2013.