kołtun

m IV, D. -a, Ms. \kołtunnie; lm M. -y

1. B.=M.; lm B. -y

«zbity, twardy kłąb włosów na głowie, zlepionych brudem i ropnym wysiękiem ze skóry będącej w stanie zapalnym, zwykle na skutek wszawicy»

Włosy zbite w kołtun.

przen. zwykle w lm

a) pot. pogard. «o włosach, zwłaszcza brudnych, rozczochranych»

Uczesz sobie te kołtuny.

b) «o czymś skłębionym, splątanym, zmierzwionym»

Kołtuny pajęczyn.

Bure kołtuny chmur.

2. B.=D.; lm DB. -ów

pogard. «człowiek o ciasnych poglądach, o wąskich horyzontach umysłowych, zacofany, ciemny, ograniczony; obskurant»

Drobnomieszczańskie kołtuny.