kołtunić

kołtunić
ndk VIa, \kołtunićnię, \kołtunićnisz, \kołtunićuń, \kołtunićił, \kołtunićniony
rzad. «zwijać w kołtun»
przen. «plątać, mierzwić, targać»

Kołtunić sobie włosy.

kołtunić się «o włosach, sierści itp.: zbijać się w kołtun; skręcać się»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • kołtunić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kołtunićnię, kołtunićni, kołtunićuń, kołtunićniony {{/stl 8}}– skołtunić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} plątać, mierzwić, zwijać coś w kłąb przypominający kołtun : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kołtunić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kołtunić się – skołtunić się — {{/stl 13}}{{stl 33}} o włosach, kurzu itp.: łączyć się w kłębek, zbijać się w kołtun, kudłacić się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kurz ciągle się kołtuni pod łóżkiem. Temu koniowi ogon się kołtuni. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kołtunienie — n I rzecz. od kołtunić, kołtunieć. kołtunienie się rzecz. od kołtunić się …   Słownik języka polskiego

  • skołtunić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kołtunić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”