- kołtunić
- ndk VIa, \kołtunićnię, \kołtunićnisz, \kołtunićuń, \kołtunićił, \kołtunićnionyrzad. «zwijać w kołtun»przen. «plątać, mierzwić, targać»
Kołtunić sobie włosy.
kołtunić się «o włosach, sierści itp.: zbijać się w kołtun; skręcać się»
Słownik języka polskiego . 2013.