- kołtunieć
- ndk III, \kołtuniećeję, \kołtuniećejesz, \kołtuniećej, \kołtuniećniał, \kołtuniećnieli1. «o włosach: zwijać się w kołtun»2. «o ludziach: stawać się kołtunem, obskurantem, człowiekiem ciemnym, zacofanym»
Słownik języka polskiego . 2013.
kołtunieć
Look at other dictionaries:
kołtunieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, kołtuniećeję, kołtuniećeje, kołtuniećniał, kołtuniećnieli {{/stl 8}}– skołtunieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o włosach, sierści, włóknach, kurzu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kołtunienie — n I rzecz. od kołtunić, kołtunieć. kołtunienie się rzecz. od kołtunić się … Słownik języka polskiego
skołtunieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kołtunieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
