kombinatoryczny

1. «występujący w określonych połączeniach (kombinacjach)»

∆ jęz. Wariant kombinatoryczny «wariant fonemu uwarunkowany różnym otoczeniem fonetycznym, różną pozycją fonetyczną w wyrazie, np. spółgłoska n w wyrazie renta w stosunku do spółgłoski ŋ w wyrazie reŋka (ręka) i spółgłoski n w wyrazie ponček (pączek); wariant pozycyjny»

2. mat. «odnoszący się do kombinatoryki»