komisarz

m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y

1. «oficer policji; ranga, stopień oficerski w policji»

2. «pełnomocnik dyplomatyczny niektórych państw w krajach nie mających pełnej suwerenności»

3. «urzędnik stały lub powołany okresowo do wypełnienia specjalnych zadań, np. w okresie międzywojennym osoba pełniąca czasowo z nominacji funkcje na stanowisku obieralnym; w dawnej Polsce: osoba delegowana przez sejm do wykonania określonej czynności (podpisania traktatu, wytyczenia granicy itp.)»

Komisarz wystawy.

Komisarz rządu a. komisarz rządowy.

∆ hist. Komisarz skarbowy, wojskowy «w Polsce w XVIII w.: członek powołanych przez sejm komisji skarbowych i wojskowych»

∆ polit. Komisarz cywilny «urzędnik powoływany w czasie wojny przy wyższym dowództwie wojskowym, reprezentujący władze państwowe i administrację cywilną na danym obszarze działań wojennych»

∆ Komisarz ludowy «członek rządu ZSRR w latach 1917-1946»

∆ Komisarz wojskowy «w niektórych armiach rewolucyjnych: przedstawiciel państwowej władzy cywilnej lub partii komunistycznej w wojsku; oficer polityczny w Armii Czerwonej w latach 1918-1942 (z przerwami); stopień wojskowy takiego oficera»

4. daw. «osoba zarządzająca dobrami ziemskimi lub okręgiem administracyjnym; rządca, administrator»

‹z łac.›