- komplet
- m IV, D. -u, Ms. \kompletecie; lm D. -y1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś»
Komplet widzów.
Komplet pasażerów w samolocie.
Komplet sędziowski.
Jednego uczestnika wycieczki brakło do kompletu.
Uczniowie stawili się w komplecie.
2. «zbiór, zespół przedmiotów (przyrządów części, tomów itp.), elementów, stanowiących pewną całość»Komplet bielizny pościelowej.
Komplet mebli.
Komplet narzędzi chirurgicznych.
Dobrać, dokupić coś do kompletu.
Brakuje czegoś do kompletu.
3. pot. «damska bielizna: koszula i majtki zrobione z tego samego materiału»4. przestarz. «grupa uczniów pobierających wspólnie lekcje lub korepetycje poza szkołą; lekcje, wykłady organizowane poza szkołą»Komplet tańca.
Uczęszczać na komplet gimnastyki.
∆ Tajne komplety «tajne lekcje lub wykłady organizowane dla mniejszych grup uczniów lub studentów, często pod pozorem innych (legalnych) zajęć, np. robót ręcznych, w okresie zaborów przed pierwszą wojną światową i podczas okupacji hitlerowskiej w okresie drugiej wojny światowej»‹fr. z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.