komutacja

ż I, DCMs. \komutacjacji, blm

1. elektr. «proces mechanicznego prostowania prądu lub przemiany jego częstotliwości w maszynie elektrycznej, dokonywany za pomocą komutatora»

2. jęz. «według teorii glossematycznej: zależność wzajemna w języku jednostek planu treści i planu wyrażenia, która stanowi kryterium funkcjonalności danej jednostki»

‹z łac.›