- kontemplacja
- ż I, DCMs. \kontemplacjacji, blm1. «pogrążenie się w myślach, rozmyślanie, rozpamiętywanie, medytacja; przyglądanie się czemuś w skupieniu»
Pogrążyć się w kontemplacji.
Trwać w kontemplacji.
Kontemplacja przyrody.
2. filoz. «według doktryn mistycznych: środek najdoskonalszego poznania lub najwyższy rodzaj poznania, polegający na oglądzie intuicyjnym»3. filoz. «proces biernego poznawania rzeczywistości przez jednostk껋łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.