- korek
- m III, D. \korekrka, N. \korekrkiem; lm M. \korekrki1. bot. «tkanka wtórna okrywająca starsze łodygi (pnie), korzenie i bulwy, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen)»2. «masa korkowa, surowiec uzyskiwany z kory niektórych roślin drzewiastych (dębu korkowego, korkowca amurskiego), odznaczający się wybitnymi właściwościami izolacyjnymi, lekkością, elastycznością i stosunkowo dużą wytrzymałością; korek użytkowy»3. «zatyczka do butelki, karafki itp. wykonana z masy korkowej lub innej substancji»
Korek od butelki.
Zatkać butelkę szklanym korkiem.
przen. «zahamowanie w ruchu ulicznym; zator»4. «podkładka pod piętę umieszczana w obuwiu»5. zwykle w lm «obcasy z masy korkowej; także pantofle mające obcasy lub całe spody korkowe»Pantofle na wysokich korkach.
Chodzić w korkach.
6. pot. «bezpiecznik w elektrycznej instalacji oświetleniowej»Wymienić korki.
Spaliły się, przepaliły się korki.
‹niem. z hiszp.›
Słownik języka polskiego . 2013.