Słownik języka polskiego . 2013.
kosmopolityczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kosmopolitycznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z kosmopolityzmem lub kosmopolitą; niemający określonej przynależności narodowej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Postawa, kultura kosmopolityczna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kosmopolita — m odm. jak ż IV, CMs. kosmopolitaicie; lm M. kosmopolitaici, DB. kosmopolitatów 1. «zwolennik, wyznawca kosmopolityzmu» 2. biol. «organizm kosmopolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
płonnik — m III, D. a, N. płonnikkiem; lm M. i bot. «Polytrichum, kosmopolityczny mech wysokości do 60 cm, o łodygach wzniesionych, gęsto pokrytych zielonymi lancetowatymi liśćmi; w Polsce pospolity płonnik błotny, rosnący na torfowiskach i w wilgotnych… … Słownik języka polskiego
purchawka — ż III, CMs. purchawkawce; lm D. purchawkawek «Lycoperdon, kosmopolityczny grzyb z grupy wnętrzniaków, o dużym, kulistym lub maczugowatym owocniku, w którym znajdują się zarodniki w postaci ciemnego proszku; rośnie na łąkach i polanach leśnych;… … Słownik języka polskiego
