koślawiec

koślawiec
m II, DB. \koślawiecwca
1. W. \koślawiecwcze (\koślawiecwcu); lm M. \koślawiecwcy, DB. \koślawiecwców
pogard. «człowiek mający krzywe nogi»

Dziad koślawiec.

2. lm MB. \koślawiecwce
zwykle w lm, rzad. «niekształtne, niewyraźne litery»

Stawiać koślawce.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • koślawiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb,W. koślawiecwcze || koślawiecwcu; lm M. koślawiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o mężczyźnie z krzywymi nogami {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • koślawieć — ndk III, koślawiećeję, koślawiećejesz, koślawiećej, koślawiećwiał, koślawiećwieli «stawać się koślawym; wykrzywiać się; paczyć się» …   Słownik języka polskiego

  • koślawienie — n I rzecz. od koślawić a. koślawieć Koślawienie butów, obcasów. koślawienie się rzecz. od koślawić się …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”